Saat dokuza doğru yanaştı Tokat otogarında, İstanbul’a gidecek otobüs perona. Sarkis’in veda vakti gelmiş ve şimdi bagaja yerleştirsin diye valizini otobüsteki görevliye vermişti. Cebinden çıkardığı sigarayı herkese uzattı, içenler birer tane yaktı. Sonra herkese bakarak:
-Yaptıklarınız için çok teşekkür ederim. Yıllar sonra tekrar gelip buraları görmek nasip oldu ya daha ölsem de gam yemem. İnşallah sizin de yolunuz benim o taraflara düşer, ben de sizi misafir ederim.
Dimitri ayrılıklara duygulanan adamdı ve yine gözleri buğulandı:
-O nasıl söz her zaman burada evin, arkadaşların var. Bizi unutma ara sıra ara ve ne zaman istersen çık gel.
-Tamam, söz ilk fırsatta tekrar geleceğim.
Sigaraları bitmeye yakın muavin otobüsün hareket etme vaktinin geldiğini söyleyince Sarkis herkesle tekrar kucaklaştı. Ama bu kez ağlamıyor içinde bir mutlulukla veda ediyordu. O böyle olunca bizimkilerde hüzünlenmeden otobüse uğurladılar. Biraz sonra da otobüs hareket edince hepsi askeri düzen sıra olmuş gibi el salladılar. Çok geçmeden de otobüs gözden kaybolunca şehre doğru yürümeye başladılar. Nebi Dimitri’nin koluna girerek:
-Novart annenin vasiyeti duydun, mahzenden en güzel şarabı aç paranın bir kısmına da et al çocuklara yedir içir demiş. Benlik bir durum yok, biz hep yiyen içen adamız ama vasiyeti yerine getirmezsen rahmetliyi üzersin.
Dimitri yürürken birden durdu. Nebiyi baştan aşağı süzerek:
-Aynı mektubu aynı yerlerinden ben de okudum. Orada çocuklar gibi bir genelleme yoktu, sadece keyif yapsın diyerek Novart beni ima ediyordu.
-Sen bilirsin papaz efendi. Yalnız yiyen yalnız ölür diyen gitti.
-Ulan sizden ayrı su içer miyim ben iblis. Tabii ki beraber yiyip içeceğiz.
-Deme papaz efendi.
-Dedim bile Nebi Bey.
-Peki, biftekte alacan mı?
-Söz antrkot bile alacam.
Bizimkiler güle eğlene Tokat sokaklarında yürümeye başladılar. Sonra evin yolunu tutup gözden kayboldular. Sarkis ise Tokat’ın son bağlarını izlerken uykuya daldı. Üç dört saat sonra mola yerinde uyandığında Tokat yolculuğunun bittiğinin yeni farkına vardı.
SON
